Morze, prace wielkopostne, Kraków

Kochani,

wiecie, ile zaległości nazbierało się przez te dwa tygodnie, kiedy mnie tu nie było?!

Powstał obraz, który pani Marta z Płocka zamówiła na wzór tego, który wcześniej wykonałam dla pana Michała z Rudy Śląskiej:

Dziewczynka, córka pani Marty, dumna jest z tego, że ma własny obraz:)

 ..................................................................

Zaczął się Wielki Post, więc u nas robota wre. Grób Boży 2015 to będzie nasz wspólny rodzinny - dziesiąty już! - projekt. Najbardziej pracowicie jest u Taty w garażu:

Warsztat potem przenosi się do mnie i ogólnie wygląda to mniej więcej tak:

Znacie mnie już na tyle, że wiecie, iż taki widok na Staffa 23a nikogo nie dziwi...
Ale słowo daję, dziś były porządki i jest ultraczysto. Naprawdę!

Lidzia nam też pomaga. Z "belek dachowych" układa, jak twierdzi, palenisko:

przy którym potem się grzeje:

Kiedy maluję razem z Lidką słyszę:

- Mamo, podoba mi się. Ty malujesz tak realistycznie... Ale to ja maluję prawdziwe arcydzieło!

Oto dowód:

Uchylam więc rąbek tajemnicy. Jeszcze bardzo roboczo:

Po pracy mamy czas i ochotę na zabawę. Lidka po kąpieli, czyli hobbit powraca:

..................................................................

Niedawno pozwoliliśmy sobie odwiedzić nasz kochany Kraków.

Michał przywiózł z podróży garść ciekawych fotografii:

 fot. M. Witek

 fot. M. Witek

 fot. M. Witek

 fot. M. Witek

fot. M. Witek

Uff, daliście radę przebrnąć przez ten post?

Następnym razem będzie krócej! Dobrej niedzieli:)

Portret nad morzem. W ogóle błękity

Kochani!


Dziś mam przyjemność pokazać Wam portret pięknej dziewczyny. Oto Ola - zapatrzona gdzieś w dal, z rozwianymi włosami, kobieca, bardzo subtelna. I ta biżuteria... cudowna!:

***

Nam też już marzą się wakacyjne, nadmorskie klimaty. Na razie mamy błękit na czapce i szaliku i ... na niebie:)

Lidzia właśnie posłała buziaka Panu Bogu. 

A ja teraz Wam:*

PS. Za tydzień jeszcze więcej niebieskości...

Nowy portret. Plany na przyszłość

Kochani!

Dziś chcę Wam pokazać kolejny portret wykonany ołówkiem:

To ojciec naszych Przyjaciół. Rysunek miał być prezentem dla żony tego sportretowanego pana, tym bardziej wymownym, że nie ma go już wśród nas. Portret oprawiony został w drewniane, delikatnie pobielane ramy, które dość ładnie komponują się z szarością ołówka:

Moje derwenty poszły na razie w odstawkę. Cały tydzień smaruję farbami kamienie i fale. Mam już prawie wakacje:) Następne prace będą utrzymane w kolorach ziemi, przygotowuję więc pomału brązowe kredki.

***

Dziś sobota. Piękny, słoneczny, zimowy dzień. Mam dużo wolnego czasu. Szaleję z Lidką na dywanie:

obie jemy pyszne kanapki:

wietrzymy pokoje, podziwiając widoki z okna:

czekamy na ciepłe, wiosenne dni, niespiesznie planując generalne porządki:

(nie sądzicie, że bukiet złożony z pomarańczowych róż, czarnych oliwek, lawendy, chmielu, czosnku i polnych ziół, mimo że brzmi fatalnie, wygląda dość ciekawie?)

Cieszymy się życiem, ciesząc się najmniejszą drobnostką!

Już wkrótce - w kwietniu - zaproszę Was na wystawę do Muzeum w Raciborzu, którą przygotowuję. Będzie opowiadać o najpiękniejszej Kobiecie świata:

Nie przegapcie tego wydarzenia:)

Tysiące promiennych uśmiechów przesyłamy Wam - ja i Lidzia - tarzając się na dywanie między klockami, farbami i elementarzem.

Dobrego sobotniego wieczoru i wspaniałej niedzieli!