...

"Chłodny, ale pogodny wieczór. Takim go zapamiętam. Brak chmur na niebie wzbudza odwieczną nadzieję na to, że nic nie przyćmi blasku gwiazd. Spoglądam w górę i cieszę się z tego widoku. Przedziwna i zarazem cudowna myśl. Tysiące światełek nade mną i tysiące światełek tuż obok mnie. Niezwykły klimat, niezwykła atmosfera. Stoję nad grobem moich bliskich, analizując w myślach miniony czas. Sens naszego istnienia, cel naszej podróży, początek, koniec. Wszystko się kiedyś zaczęło i kiedyś się skończy. Nawet gwiazdy, choć wieczne, też umierają..." - napisał dziś mój Mąż, od niedawna członek Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii, na jednym z forów astronomicznych. 

Mija kolejny dzień. Ale wieczór nadal trwa i mimo że plecy bolą, że jutro tyle spraw do załatwienia, problemów do przeżycia i smutków do przepłakania, cieszę się z tego wieczoru. Biorę głęboki oddech w wieczór Wszystkich Świętych.

Dziś zmarła moja ponadosiemdziesięcioletnia Ciocia. Co roku wysyłała na święta kilkadziesiąt kartek do ludzi, których kochała, codziennie też modliła się wymieniając z imienia wszystkich, którzy odeszli do wieczności za Jej życia, prosząc dla nich o niebo. W końcu wymodliła je również dla siebie.