sobota, 27 września 2014

Obraz Jezusa Miłosiernego. W jabłkowym sadzie


Kochani!

Dostałam bardzo ambitne zadanie: namalować obraz Pana Jezusa Miłosiernego według wizji św. siostry Faustyny.
Hmm... na prawie czarnym tle kroczący Chrystus, z którego Serca wychodzą dwie strugi promieni - jedne, w ciepłych tonach czerwieni i różu, drugie, chłodne jasnobłękitne. Twarz Zbawiciela charakterystyczna, unikatowa, po prostu nie do podrobienia... Przestrzeń, światło (Światłość!), powaga chwili, spotkanie zapierające dech w piersiach, dużo więcej niż tylko kontur zakonnej celi... Każde pociągnięcie pędzlem na oryginalnym obrazie wchodzi w ponadzmysłowy obszar. A teraz ty to maluj, Monia!!!
Oj, nie było łatwo! Nieśmiało, niepewnie pokazuję Wam efekty moich wysiłków:











Malując obraz coraz dotkliwiej czułam, że to, co robię jest tylko umowne, bo choćbym nie wiem jak się starała, nie uda się w pełni oddać piękna i wielkości tej wizji. Niedoskonałe narzędzia...
Niemniej tworzenie tego wizerunku było niesamowitą przygodą - z jednej strony z własnym światem duchowym, z drugiej - z kwestiami warsztatowymi obrazu: wiecie, ilu barw użył autor obrazu do wymalowania tego wizerunku? Kolor szmaragdowy obok rudości, turkus przy kolorze ochry, każdy odcień różu, brązu, szarości, wnikające niepostrzeżenie w czarną otchłań! Ten obraz szokuje pod każdym względem.

Chętnych, by mu się przyjrzeć dokładnie z bliska, zapraszam, klikając w link: TUTAJ.




***


Wspomnienie niedzielnych chwil w promieniach ciepłego jesiennego słońca w bajkowym sadzie Pani Jadwigi z mnóstwem czerwonych pachnących jabłek zamknięte w klimatycznych, pełnych uroku fotografiach Jagody Barteczko prezentuję niżej:






Lidzia i Kubuś, synek Jagody mieli "świetny piknik", jak to określiła moja złotowłosa Maleńka. Radości, pisków, gonitw między gałęziami drzew było co nie miara. Dzięki, Jagoda, za poświęcony czas i inspirującą sesję! :)

Miłego weekendu dla Was wszystkich!


niedziela, 21 września 2014

Portret Ani



Blog daje świetne możliwości. Jedną z nich jest kontakt z ludźmi, których w innych okolicznościach nie miałoby się szans spotkać.
Wirtualnym sposobem poznałam Roberta i pośrednio Anię, którzy na co dzień mieszkają w Norwegii.
Miałam nawet przyjemność namalować Anię ze zdjęcia z fotomatu. Portret prezentuję poniżej:








Włosy dziewczyny na zdjęciu były imponujące - długie, koloru miedzianego, miękko spływające falami na ramiona. Błyszczące oczy z regularnymi liniami brwi, gładkie, lekko zaróżowione policzki - to wszystko starałam się wiernie oddać na obrazie. Mam nadzieję, że prezent Roberta przypadnie Ani do gustu i że... Ania się na nim rozpozna:)




***


A niżej urocza scenka podpatrzona z ukrycia:






Dobrego niedzielnego popołudnia!

sobota, 13 września 2014

Róż w pokoju, ruch w muzeum i kilka innych uwag



Kochani!


Chwalę się Wam naszym przemalowanym na kolor "kwitnącego migdałowca" pokojem:









Miałam kawałek Włoch na urlopie dzięki tej książce.







Teraz pokój jest różowy. Nigdy bym nie pomyślała, że się odważę, ale kiedy się już odważyłam, myślę, że jest cudownie! :)


Ostatnie miesiące mam dość pracowite...
W sierpniu w Muzeum otwieraliśmy wystawę o plakatach muzealnych:







a wczoraj dwie wystawy o piwowarstwie na Śląsku:













Przyjdźcie, to Was po nich oprowadzę:)


***

Tak się złożyło, że zrezygnowałam z pracy w szkole. Trochę mi jeszcze żal. Kochałam to zajęcie.
Jednak teraz robię to, o czym zawsze marzyłam i naprawdę jestem szczęśliwa, a co ważne, mam pracę w pracy i dom w domu, a nie pracę w pracy i pracę w domu - nauczyciele wiedzą, o czym piszę;)
Mam więcej czasu, by dla Was malować...

i czytać...


 w moim wzorzystym kąciku



i cieszyć się ludźmi po prostu...


Wkrótce zasypię Was nowymi pracami;)
Trzymajcie się zdrowo i ciepło, i znów mnie tu odwiedźcie!