Rok pod gwiazdami

Wczoraj zaczęłam pisać posta, którego teraz czytacie:

Znów mamy piątkowy wieczór... Mogę spokojnie z Córeczką zapalić świeczki w oknie, napić się dobrej kawy, zapomnieć, że niedługo jedna, druga i trzecia konferencja, stos kartkówek do poprawy, rozkład jazdy autobusów, które nijak nie pasują i trzeba jeździć do Rzymu przez Krym.
Chciałam Wam jeszcze pokazać kilka zdjęć świątecznego stołu. Do tej pory nie udało mi się zgromadzić kompletnej zastawy i każda filiżanka jest "z innej parafii", ale, jak ja to sobie tłumaczę, w tym cały urok;)

Jestem już po pysznej kolacji:

 w czasie której mogłam się delektować słowami wypisanymi na mojej małej tabliczce, a które wcześniej wyczytałam w pewnej książce o astronomii:

 Jest to cytat z F. Schillera, wyjęty z kontekstu, ale tak pełny ciepła, bliskości, przytulności, a jednocześnie przestrzeni i czegoś nieskończonego, że muszę się nim z Wami podzielić:

W tym momencie musiałam przerwać wczorajszą pisaninę i zająć się Lideczką, a później było już tak późno...

Kończę więc w sobotni ranek. Maleńka śpi, Mąż zbiera się do pracy. Ja zaraz zaparzę sobie kawy, wezmę się za sprzątanie, poprawianie kartkówek, szykowanie lekcji. Zanim jednak to zrobię, spojrzę przez okno w niebo takie spokojne, niezmienne, wieczne i podziękuję Bogu za ten wspaniały cud, którym jest moje życie, nasze życie w całym jego kształcie. Za cud szarej codzienności, za robienie kanapek, za przewijanie pieluch i za drapanie dna patelni. Za każdy oddech mojej zdrowej, słodko śpiącej Córeczki. Za każdy dzień, który przybliża mnie do śmierci i za świadomość, że na tym się nie skończy.

Kochani Czytelnicy, wszyscy, którzy tu zaglądacie, moi drodzy Uczniowie i Rodzice niech rok 2013 będzie dla Was rokiem pełnym samych radosnych zdziwień i niezapomnianych chwil. Niech to, co przyniesie służy Waszemu wzrostowi. Życzę błogosławieństwa Bożego, wszelkiej pomyślności i zdrowia!

Jest mi niezmiernie miło, że mimo iż piszę nieczęsto, tak wiele z Was tu zagląda. Dziękuję!
Na koniec pokażę Wam, co dziś cieszy mnie tak bardzo, choć zdjęcie nie jest "pierwszej świeżości":

PS. Teraz muuuuszę się już koniecznie napić kawy!
A propos: ostatnio na początku lekcji historii w gimnazjum uczniowie mówią: "O! Jaki pani ma dziś dobry humor! Pewnie jest pani po kawie?" Mówię, że owszem, piłam wcześniej kawę, ale co ona ma wspólnego z moim dobrym humorem? Więc dostałam odpowiedź: "Wszystkie nauczycielki tak mają! A przed naszą lekcją to niech pani zawsze pije kawę!"