Słowa o poranku

Czasem rano, kiedy jeszcze wszyscy śpią, mam czas na lekturę. Dzisiaj przeczytałam głębokie, mądre słowa i chcę się nimi z Wami podzielić. Jest to modlitwa A. Manzoniego Podaruj to, czego nie masz (moja parafraza):

Pomóż mi zająć się nieszczęściami, problemami mojego bliźniego.
Pomóż mi wziąć sobie do serca udręki, potrzeby tego, kto jest blisko mnie.
Obym umiała podarować innym światło, którego nie mam,
siłę, której nie posiadam,
nadzieję, którą czuję, że się we mnie chwieje,
ufność, której jestem pozbawiona.
Obym oświeciła ich moją ciemnością.
Ubogaciła ich moim ubóstwem.
Podarowała uśmiech, kiedy mam ochotę płakać.
Stworzyła pogodny nastrój z burzy, którą mam w sobie.
"Oto daję ci to, czego nie masz".
To jest mój paradoks.
Wtedy zobaczę, że radość powoli wchodzi we mnie,
ogarnia moje jestestwo,
staje się naprawdę moją w takiej mierze,
w jakiej podaruję ją innym.

Zostawiam Wam do rozważenia:)
PS. Dzięki za udział w candy!