Z biegiem Odry i czasu...

Miejsce, które możecie zobaczyć w tym poście zostanie wkrótce całkowicie wyludnione. Już dziś straszą tam ruiny budynków, opustoszałe domostwa, rozwalone mury. Chociaż jeszcze widzę staruszkę siedzącą na ławce przed chałupą, malwy pod płotem, a dziecko na rowerze gwałtownie skręca przed maską naszego samochodu, to sklep wielobranżowy zamknięto, tablica z informacją "biblioteka" prowadzi donikąd i pustką wieje po kątach.

Ścieżka, po której chodziłam z Lidką i Michałem zostanie zalana, bo Ligota Tworkowska stanie się częścią polderu przeciwpowodziowego. Szkoda. Okolica jest wszak bardzo urokliwa, objęta ochroną dzięki programowi "Natura 2000" jako ostoja dwóch gatunków lęgowych: bączka i podgorzałki.

O wsi położonej nad samą Odrą informują zapisy pochodzące z XV w. Mieszkańcy, których sukcesywnie ubywa (jest ich ponad 100) chodzą do kościółka p.w. Matki Bożej Częstochowskiej z 1902 r.

On razem z polami, łąkami, cmentarzem też znajdzie się pod wodą, kiedy fale sztucznego jeziora zaleją Ligotę, podobnie jak to było w 1997 r., w czasie powodzi stulecia i w przeszłości jeszcze wiele razy.

www.nowiny.pl

Przyszły mi na myśl słowa pewnej piosenki:

I popłynęła nagle 
wielka, ciemna woda, 
jakby ktoś winy nasze 
spłukać chciał do cna. 
Po wsiach i miastach, 
parkach i ogrodach, 
niby kosmiczna wielka łza. 
A przecież mówią, że gdy lato to pogoda. 
Pęcznieją sady i żywicą pachnie las. 
A popłynęła nagle 
wielka ciemna woda 
i stanął zegar, 
ruszył czas. 

(...)

I chociaż ponoć już 
o gwiazdach wszystko wiemy 
i coraz dalej 
wybiegamy w swoich snach, 
to tak naprawdę 
wcale nie umiemy 
odpędzić chmury, 
co nadciąga nad nasz dach. 

Janusz Radek 

"Wielka woda" (frag.)

Dobrej niedzieli w bardziej optymistycznym nastroju!