Marzec w obrazkach. Pozostając w klimacie Świąt

Dobry był ten miesiąc - intensywny, pracowity, twórczy. Dałam radę. Momentami padając na twarz ze zmęczenia, momentami ze łzą w oku, bo myślałam, że nie ogarnę i się posypię, ale dałam radę. Wspierali mnie Mąż, Rodzice, Przyjaciele, nawet moi wspaniali Uczniowie, z którymi kontakt odmładza mnie bardziej niż najlepsze kremy pH:) Uskrzydlało mnie każde spojrzenie mojej najdroższej Dzieciny.

Tyle komplementów naraz już dawno nie zdarzyło mi się usłyszeć. W największym stopniu dotyczyły tegorocznego Grobu Pańskiego. Wykonanie dekoracji do Ciemnicy też bardzo przypadło ludziom do gustu. Gratulowali pomysłu, podziwiali twarz Jezusa. Mnie osobiście zaś zaskoczyła łatwość, z jaką przyszło mi namalować to niesamowite Oblicze, tym bardziej, że podłoże było nietypowe (styropian; widać pory!) i kształt tego podłoża dodatkowo nie ułatwiał sprawy.
Ostatnio często chodziła po mojej głowie myśl, by zacząć malować obrazy religijne - przedstawienia Chrystusa, Matki Bożej, świętych. To byłaby moja modlitwa.

A co u nas po Świętach? Zobaczcie:

Ciocia upiekła między innymi dla nas same pyszności: mazurek i sernik z rosą. Ani jednego ani drugiego już nie ma:) Mama upiekła "kołocz" (wszyscy wiedzą co to?;) z serem, jabłkami i budyniem. Nie zdążyłam nawet zrobić zdjęć, tak szybko wszystko się rozeszło;) Taaak, tylko (kilo)gramów przybyło...

Dostaliśmy też autorskie pisanki (Dawidzie, dzięki!). Wtajemniczeni wiedzą:

Ja zapalałam świece (bo kadzidełek nie uznaję!) i pachniało lasem:

A na dodatek gałązki wierzbowe, które dostałam od Taty naszej Kasi (:)) wypuściły listki - znak, że wiosna idzie. A Wy nic tylko na śnieg narzekacie!;D

Wiecie, gdzie teraz wirtualnie przebywam w każdej wolnej chwili, o ile takie mi się przydarzą w ciągu dnia? 

We Francji! Wędruję po ścieżkach Owernii i Prowansji, otoczona malowniczym krajobrazem, wśród pól i pastwisk, podążam wzdłuż biegu strumieni, wspinam się na zielone wzgórza, chodzę po łąkach... i zaglądam do wnętrz opuszczonych, tajemniczych, cichych romańskich kościołów. Na samą myśl i wyobrażenie o tym czuję wszystkie motyle w brzuchu;) Tyle we mnie emocji, zachwytu, pasji! Mam wrażenie, że wszystkie te uczucia wręcz rozsadzają mnie od środka. Odkrywam na nowo książkę: 

Uwierzcie, to o niebo lepsze od seriali telewizyjnych!
Każda średniowieczna katedra, jak pisze autorka, jest upajającym oderwaniem się od ziemi, przyprawiającym o zawrót głowy wstępowaniem w górę, błąkaniem się wśród łuków przyporowych... 
Sami widzicie, coś wprost dla mnie!:D

źródło: commons.wikimedia.org

Dobrego tygodnia!